Afgelopen weekend bezocht ik de eerste editie van de Gin Fair in Antwerpen. Miraflor, de Antwerpse drankenspeciaalzaak, nam de organisatie voor zijn rekening en nodigde 14 standhouders uit. Veertien keer proeven onder begeleiding van een afgevaardigde van het merk. Voor wie na al dat proeven nog dorst had was ook een shop voorzien én een lounge bar met Perfect Serves, alle gins van de beurs met de (volgens de merken zelf) juiste tonic en garnituur en in het juiste glas. Hieronder deel 2 van het beknopte overzicht.

Gin Mare
Aan de stand van Gin Mare Maakte ik kennis met Conor, international sales director van het Spaanse Global Premiums Brand. De firma brengt niet alleen Gin Mare en G’vine op de markt maar ook 1724 tonic. Gin Mare is een resultaat van meer dan 3 jaar experimenteren met Mediterrane ingrediënten, waaronder Arbequina olijven (Spanje), Italiaanse Basilicum, Turkse Rozemarijn en Griekse tijm. De ‘Mare’ in de naam van de gin verwijst dan ook naar de (Middellandse) zee. Het is een gin die je er vrij makkelijk kan uithalen bij een blind tasting. De 1724 tonic is gecreëerd in functie van deze gin, en ook dat proef je. Op een eerdere tasting had ik zowel de combinatie Gin Mare met Fever Tree als Gin Mare met 1724 geproefd, zonder te weten dat 1724 bij Gin Mare hoort, en verkoos ik ook al de combinatie met 1724. De gin wordt geproduceerd in een klein dorpje zo’n 30 kilometer buiten Barcelona, en is een van de populairste gins in Spanje. Als je weet dat, sinds Ferran Adria (El Bulli) begon te experimenteren met Gin tonic combinaties, Spanje een van de leading gin countries is, wil dat toch wel al iets zeggen. Naar mijn mening niet de beste gin om puur te drinken, maar heerlijk in een frisse Gin Tonic!

Ish Gin
Wederom een Spanjaard aan de stand van het Brits/Spaanse Ish Gin of eigenlijk –Ish Gin. Deze gin is een gewaagde gin, er worden extra veel jeneverbessen in gebruikt wat resulteert in een heel droge gin. Bij Ish weten ze zelf dat dit gewaagd is en dat vinden ze net hun sterk punt. Ze trekken dat ook door in hun Marketing communicatie: zweepjes en handboeien worden niet geschuwd. Buiten de gewone Ish in de rode fles hadden ze ook nog de nieuwe Ish Limed bij, een groen fles met zoals de naam al doet vermoeden extra citrusvruchten toegevoegd. Een citrus-achtige gin gaat er bij mij altijd wel in, dus doe mij maar de nieuwe Ish Limed!

Biercée
De volgende in het rijtje: Biercée gin, gemaakt door onze vrienden aan de andere kant van de taalgrens en in 2012 gelanceerd als eerste Waalse premium gin. De gin verschilt van andere gins door het gebruik van enkele specifieke (Belgische) smaakmakers zoals klaproos, verse hop en mout. Dit geeft een specifieke geur aan de gin, die zorgt voor een herkenbaarheid. Het alcohol percentage ligt een tikkeltje hoger dan de gemiddelde gin op de beurs, maar toch is het een ronde, zacht gin die geen branderig gevoel in de keel achterlaat. Best te pairen met een drogere tonic.

Filliers Dry Gin 28
Filliers is bij ons al lang bekend als jeneverstokerij, maar heeft in korte tijd ook een stevige reputatie waargemaakt met zijn gin. En terecht, want de gin van Filliers is voor mij een absolute topper in zijn prijsklasse. Het is een klasvolle gin in een heel mooie fles. Aan de stand stond Emile Filliers, een 6^e generatie Filliers. Het was zijn overgrootvader Firmin Filliers die ik 1918 het recept voor Filliers Gin had ontwikkeld. In 2012 kwam de gin opnieuw op de markt en ik was meteen verliefd. Op de stand kon ik ook proeven van de seasonal limited edtion Filliers Tangerine. Tangerine is familie van de mandarijnen en afkomstig van de streek rond Valencia. Het resultaat is dus een fruitige gin met Spaanse roots. Het smaakte even lekker als het klinkt!

Haswell
Op naar de buurman: Haswell gin. Aan de stand stond Julian Haswell, createur van de gin, en zijn kompaan Kevin Moore, door Haswell ook wel eens ‘de neus’ genoemd omwille van zijn geweldige reukzin. Twee uiterst sympathieke Britten die met plezier vertellen over hoe hun gin tot stand kwam. Haswell vertrouwde tijdens het maken slechts op 3 mensen: zijn vrouw, zijn kameraad Kevin Moore en zichzelf. Geen uitgebreide tastings met een testpanel dus voor deze gin, vooral veel zelf proeven. Toen de gin op punt stond had hij enkel nog een naam nodig, er werd hem aangeraden om er gewoon zijn eigen naam op te kleven. Dat was een idee waar hij in begin zeer weigerachtig tegenover stond maar het is dan uiteindelijk toch Haswell London Distilled Dry Gin geworden. Haswell creëerde zelf ook het design van de fles.

Sipsmith
Sipsmith gin is nog zo’n gin met een klinkende naam. Ik vroeg dan ook waar de naam vandaan kwam, het antwoord: “Much the way wordsmiths love to create all things wordical, we love to create all things sippical.” Sipsmith is een bekende naam in het wereldje en dat om verschillende redenen. Ten eerste omdat de gin gemaakt wordt in de garage van Michael Jackson, niet die van Thriller en Beat It maar die van de whisky en het bier. Ten tweede omdat de gin gemaakt wordt door Sam Galsworth, Fairfax Hall en Jared Brown; drie heren die al sinds mensenheugenis in de industrie werken (Galsworth bij Fuller’s, Hall bij Diageo en Brown maakte voordien al verscheidene sterke dranken in verschillende landen). Het is een beetje alsof de mannen van Metallica zelf een gitaar zou ontwikkelen. En ten derde, omdat The Sipsmiths, zoals ze zichzelf noemen, de eerste nieuwe Copper Stil in Londen sinds 1820 hebben laten bouwen. Ik heb ‘m enkel nog maar op foto gezien maar het is een prachtige koperen constructie. Fairfax Hall zelf stond aan de stand en hij had ook enkele flessen Sipsmith Sloe Gin bij, maar die gin mocht om een of andere reden niet geproefd worden. Ik heb ‘m echter op een andere gelegenheid al eens geproefd en ik blijft toch liever bij hun gewone London Dry gin.

No° 209
Als voorlaatste was N°209 gin aan de beurt: een artisanale premium gin uit San Francisco, vertegenwoordigd door Matt Rooney. De gin werd gecreëerd door de familie Rudd, die in Napa ten noorden van San Francisco (over de befaamde brug) gestationeerd waren. Napa staat bekend om zijn wijnen en ook de familie Rudd was voordien vooral met wijn bezig. In 2005 besloten ze om met kennis van fijne drankwaren zich ook eens aan een gin te wagen. Het resultaat mag er zeker zijn, het is een zachte en gebalanceerde gin geworden, met een frisse citrussmaak. Intussen is de distilleerderij verhuisd naar Pier 51, dichtbij de beroemde Fisherman’s Wharf in San Francisco. Verder maken ze ook vodka.

Blue Gin
Last but not least Blue gin. Ook een gin die ik eerder al eens geproefd had. Deze gin is overigens de huisgin van De Karmeliet, het driesterren restaurant van Geert Vanhecke. De gin is van Oostenrijkse afkomst en is van de hand van Hans Reisetbauer, een naam die mij niet echt bekend in oren klonk maar in Oostenrijk een bekende naam blijkt te zijn. Het is een vrij complexe gin, met 27 botanicals en onderscheidt zich van andere gins door het gebruik van bronwater uit de Alpen. Aan de stand stond Andreas Mühlböck, global brand ambassador van Blue Gin. Een heel vriendelijk man die eigenlijk goed in het Blue Gin plaatje paste. Net als de fles en de ornamenten op de stand, stond hij daar met veel stijl en strak in het pak en met een blinkend visitekaartje. Stijl is dus duidelijk de richting waar Blue Gin naar toe wil gaan en het lukt hen.

De Gin Fair is een dikke aanrader voor de liefhebbers. Volgend jaar ben ik terug present!